Yepyeni, tertemiz bir yıl diyerek güzel bir giriş yapmayı ne kadar da isterdim. Ancak ülkemizden gitmek bilmeyen kara bulutlar hergün daha da kararıyor. Ne zaman güneş doğacak ya da doğacak mı? Bilmiyorum. Hiç ışık göremiyorum:( Ve de beni ben yapan umudumu asla yitirmek istemiyorum. Birde Yağız'a baktıkça daha da üzülüyorum. Gelecekte bizi neler bekliyor acaba diye...
Tüm karamsarlıkların yanında iyi gelen şeyler ise Yağız ve kitaplarım. Her an kitabıma kavuşmayı bekleyerek geçiriyorum son zamanlarda vaktimi. Kafayı kırmamak için en güzeli kitaba kaptırmak kendimi...
Bu sebeple yılın ilk kitabını bitirdim. Ephesus Yayınları Blogger buluşmasında hediye edeceği kitap seçimini bizlere bırakmıştı. Bende daha önceden iki kitabını okuduğum Osman Aysu'nun çıkan yeni kitabını görünce seçimimi bu yönde yapmıştım.
Yazar,genelde polisiye yazıyor. Epeydir bu türde okumadığım için merakla kitaba başladım. Kapakta gerilim olduğu yazsa da ben uzunca bir süre beklememe rağmen pek rastlayamadım. 442 sayfa boyunca çıta bir yerde yükselir diye bekledim durdum ama olmadı. Beklentimin oldukça altında çıktı. Maalesef yeni yılın ilk kitabı biraz hüsranla sonuçlandı. Umarım bundan sonraki okumalar daha keyifli geçer.
"Demek aşk denen şey böyle bir fırtınaydı. İnsanın benliğini sarıp sarmalayan , iradesini tüketen , hattın bütün eksenini aynı noktada odaklayan bir kendinden geçiş hali ."
Kapağı güzelmiş :) Keşke sürükleyici olsaydı. Keyifli okumalar canım.
YanıtlaSil