Dünya Ağrısı-Ayfer Tunç

                           

Ayfer Tunç'un en son romanı olan bu kitabı D&Rda indirimden almıştım uzun zaman önce.Geçenlerde yine gördüm,hala indirimde.

Anadolu'da küçük bir şehirde;babadan kalma oteli olan Mürşit ile şehirlerine çalışmaya gelen ve otelde konaklayan Madenci'nin hayatı sorgulamaları etrafında dönüyor kitap.

Mürşit babadan kalma otele sahip çıkmak istemiyor.

Çünkü zamanında da felsefe okumak için şehri terketmişken babasının rahatsızlığı yüzünden otelin başına geçmek zorunda kalıyor..

Otelci'nin oğlu ile olan iletişim sorunları,hayata bakış açılarının farklılığı,eşi ile olan diyalogları gayet güzel işlenmişti.

Kitabın sonuna kadar merak uyandıran iki mesele var ve sonlarda çözülüyor..Bu iki mesele yüzünden Madenci ve Mürşit "Dünya Ağrısı"çekmekte.İkisininde benzer dertleri olduğundan aralarındaki bağ kuvvetleniyor,birbirlerini iyi anlıyorlar..

Ben bu kitabı çok sevdim.Karakter analizlerini oldukça beğendim.Bolca da altı çizilecek,üzerine düşünülecek şey var romanda...

"Hikayeler insanı kendi kuyusundan çıkarır,başkalarının kuyularına atar.İnsan kendi hikayesini bilir,kendi hikayesinden sıkılır."

"Güzel şeyleri hatırlamanın ertesi günü mahveden,yıkıcı bir tarafı var."

"Hafızası insanın düşmanıdır.Unuttum,kurtuldum sanırsın ama öyle bir şey yok.Yaşanmıştan kurtulmak yok.Toprağa girene kadar takip eder seni olmuş olan."

"..unutmak diye bir şey yok,unuttuğunu sanmak var,çocukluk mazeret olamıyor."

"İnsanın yaşlandıkça kısalmasının nedeni bu,kemiklerin kısalmasıyla ilgisi yok,yer çekimi denen şey dünyanın yorgunluğu aslında,bizi yere çeken şey dinmeyen bu yorgunluk."

"Dünyada dünya ağrısını dindirecek bir yer var mı?Yok.Dünyanın kendisi ağrı."

"Günahı işlemiş olmak bağışlanabilir ama insanın işlerken hissettiği aşağılık duygular ne olacak?"

"Hayat kayaç katmanları gibi parçalarına ayrılan değersiz bir kütledir."