Baba çok canım acıyor!

Geçen gün hastanemizin kan alma birimine laboratuvara gidecek olan kanları almak için uğradım.
Bir baba,kucağında sevimli bir kız çocuğu..
Çocuk kan vermekte ve tüm gücüyle "babacım,babacım" diye bağırarak ağlamakta
sonrasında da " baba canım çok acıyor" diye bağırınca babası da
ona sarıldı ve
"biliyorum kızım "dedi..
bende koşa koşa laboratuvarıma döndüm.kulaklarımda o küçük kızın sesi gün boyu çıkmadı.. ağladım dakikalarca..
ben hep böyle oluyorum.
hastanede el ele baba-kız görmeyeyim.içim buruluyor.hem gurur duyuyorum benimde böyle ilgili böyle sevgi dolu bir babam vardı diye hemde buruluyorum artık sarıp,koklayıp,öpebileceğim bir babam olmadığı için..

aslında o gün yazacaktım buraya duygularımı ama yazamamıştım fırsat bulup..

bugün babalar günü..
benimde bir babam var..
her ne kadar bedenen bizimle olmasa da gidip ziyaretini edebildiğim,dertleşebildiğim bir mezarı olduğu için çok şanslı hissettim kendimi..bol bol baba dedim başında çünkü en çok baba demeyi özlüyorum..
bu sene babalar günü hediyem belliydi babama düğünümde giyeceği ayakkabıyı alacaktım ona..
çünkü gömleğinden takımına herşeyi hazırdı düğünde giymek için.sadece ayakkabısı eksikti babamın..
ama nasip değilmiş.
kader böyleymiş.
bu benim ilk babasız babalar günümdü.
o yüzdendir 
benimde 
ÇOK CANIM ACIYOR...


herkesin babalarına Allah uzun ömür versin,kaybedenler içinde Allah rahmet eylesin diyor tüm babalarımızın babalar gününü kutluyorum.ama en çok kendi babamınkini...